Highlights van Thailand

Er zijn genoeg Thai te vinden die nog nooit een voet in Bangkok hebben gezet. Toch is de hoofdstad het middelpunt en economisch hart van het land. Letterlijk beginnen alle wegen in Thailand in Bangkok. Er staat een wat verwaarloosde kaart naast het Monument van de Democratie dat het nulpunt van alle hoofdwegen in het land vormt. Bangkok is een wereld op zich, met cultuur, honderden tempels, uitgaansleven, shoppingmalls, museums en meer markten en streetfood dan een mens kan bezoeken. Ja, Bangkok is een drukke stad (en een warme), maar tegelijkertijd heeft Bangkok een soort rust, veroorzaakt door de mensen die er wonen. De meeste maken zich liever pas de volgende dag druk, ze verkiezen rustig aan, sabaai, sabaai.

Bangkok valt hier niet in een paar zinnen te behandelen. Kijk daarom eens op Bangkok 10 Tips.

Kanchanaburi is een stad van herinneringen, al staan de meeste inwoners van Kanchanaburi daar al lang niet meer bij stil. Om te beginnen zijn er twee erebegraafplaatsen. Op de grootste rusten bijna zeven duizend Nederlandse- en andere Geallieerde krijgsgevangenen die omkwamen tijdens het werk aan de Birma dodenspoorlijn. Kanachanaburi is natuurlijk ook de stad van de brug over de rivier de Kwai. Beroemd vanwege de gelijknamige film. Het is een van de bruggen van de dodenspoorlijn die de Geallieerden probeerden te vernietigen.
 

Tip: Maak een treinrit over de Birma dodenspoorlijn. Het is een schitterende tocht over het beruchte traject langs de Kwai, de trein rijdt nog altijd over de houten viaducten.

Buiten Kanachanaburi is de Hell Fire Pass noemenswaardig. 'Als je 's nachts van bovenaf de pas in kijkt, ziet het eruit als de hel van Dante', schreef een krijgsgevangene die de gruwelijkheden van WOII overleefde. Zo kreeg deze pas zijn naam. Hier dwongen de Japanners de krijgsgevangenen onder onmenselijke omstandigheden tot extreme werkuren. In een berg moest een pas voor een treinspoor worden uitgehakt, maar materiaal om mee te werken was er nauwelijks. De hitte, een gebrek aan voedsel, ziektes en een meedogenloze overheerser kosten velen het leven. Op eigen gelegenheid of onder leiding van een ervaren gids kunt u deze 1200 meter lange en 5 meter brede passage verkennen.

Voor de broodnodige afwisseling bevelen we een tochtje naar de watervallen van Erawan aan. Deze bestaan uit 7 helderblauwe terrassen waarin u uitgebreid kunt zwemmen of in de buurt kunt picknicken.

Schrijver, reiziger en televisiemaker Boudewijn Buch (wie kent hem nog?) had een jongensdroom, hij wilde alle eilanden van de wereld bezoeken. Of hem dat gelukt is weten we niet, maar hij heeft meerdere televisieseries over zijn reizen naar eilanden gemaakt en er enkele boeken over geschreven. Hij zou aan Thailand zijn handen vol hebben gehad.

Thailand heeft er namelijk honderden, waarvan Koh Chang, Koh Samet, Kok Kood, Koh Samui, Phuket, Koh Phi Phi, Koh Pha Ngan, de Similan Eilanden, Koh Lanta en Koh Mak waarschijnlijk de bekendste zijn. Er zijn in ieder geval zoveel eilanden en stranden dat we er een aparte Eilanden en Stranden pagina van hebben gemaakt. Daar vindt u de eilanden per regio ondergebracht. Wel zo handig als u gaat eiland hoppen.

De omgeving van Nan lijkt geschilderd maar is echt. De bergen, soms verborgen achter de mist, de drijvende teakhouten huisjes op een verloren meertje, rijstvelden en hier en daar woest uitziende kalkstenen rotspieken. De zon bepaalt wanneer mensen opstaan en de dag een dag noemen, de seizoenen bepalen welk werk er op het land moet worden gedaan.

Veel bewoners behoren nog tot een van de bergstammen die dit meest noordoostelijke stukje Thailand al eeuwenlang bevolken. Hier, op de grens met Laos, is geen plaats voor een grote stad. Nan wordt omringd door nationale parken en natuur, en wordt doorkruist door de rivier die deze rustige plaats haar naam geeft.

In Nan is de Wat Phumin Tempel iets bijzonders. Alleen al vanwege de muurschilderingen van bebaarde, pijprokende buitenlandse zeelieden en dik aangeklede Europese vrouwen en een grote driemaster. De tempel is in 1596 gebouwd op de rug van twee reuzenslangen. Het maakt Phumin tot een origineel en heilig onderkomen. De vier ingangen zijn bewerkt met houten poorten en het altaar is gedecoreerd met Boeddhabeelden.

Ook voor Umphang geldt dat het niet zozeer het stadje zelf is dat de moeite van een bezoek loont, maar juist de hele omgeving. Dit gebied, dat aan Myanmar grenst, kent nog primair maagdelijk regenwoud, waar enkele primitieve bergstammen wonen, zoals Karen, Hmong en Meo, allemaal nog nauwelijks bezocht door westerse reizigers. Umphang is bij uitstek geschikt om een originele Jungle Safari te maken.

De Karen was de grootste bevolkingsgroep in dit gebied. Ze hebben het ook een naam gegeven. Umphang verwijst naar Um Pha, naar een pas die hier aan de grens moest worden getoond om naar Myanmar te kunnen oversteken. Dit is een zeer ruw bergachtig gebied, soms moeilijk toegankelijk, vol bossen en regenwoud. Sinds 1989 is het een beschermd natuurgebied, waar luipaarden, pelikanen en tapirs leven of leefden.

Tip: Namtok Thi Lo Su, door de Karen de 'zwarte waterval' genoemd. Het hele jaar dondert het water hier van 300 meter naar beneden, de waterval is bijna een halve kilometer breed. In de ochtend (ongeveer rond 9 uur) vormt zich hier (regelmatig) een fraaie regenboog.

Zo'n honderd jaar geleden, toen al die prachtige eilanden en stranden van Thailand nauwelijks op bezoek mochten rekenen, werd de spoorweg tussen Bangkok en Hua Hin voltooid. Dat spoor bracht leden van de koninklijke familie naar de badplaats, toen nog vooral een dorp van vissers.

Prins Krom Phra Naresworarit liet wat huizen aan zee bouwen en noemde het strand ernaast Hua Hin. Zonder het zich waarschijnlijk te realiseren, startte de prins zo de toekomst van Hua Hin als vakantieoord. Koning Rama VII bouwde er een zomerpaleis, dat later de naam 'zonder zorgen' kreeg. In de voetsporen van de koninklijke familie volgde de Thaise upper class uit Bangkok als vanzelf. Thailands eerste badplaats was een feit. Hua Hin ligt op minder dan 200 kilometer van Bangkok en is voor veel inwoners van Bangkok de perfecte locatie voor een lang strandweekend.

Het nationale park Khao Sok, het grootste beschermde natuurgebied in het zuiden van Thailand, is een waar Walhalla voor de natuurliefhebber. Er leven niet alleen meer diersoorten dan in vergelijkbare natuurgebieden, het landschap is afwisselend en heeft (foothill) regenwoud, meren en kalkstenen bergen. Ook het Cheow Lan Meer en de Ratchaprapha Dam maken deel uit van het nationale park. Het ligt in de provincie Surat Thani en dus betrekkelijk dicht bij Koh Samui, Phuket, Krabi en Khao Lak.

Khao Sok National Park, bijna 740 m2 groot en ruim 160 miljoen jaar oud, bestaat vooral uit regenwoud, maar omdat het in de wintermaanden minder regent zijn er ook 'semi-evergreen' gebieden waar de bomen in de droge tijd hun blad verliezen, hetgeen voor herfstachtige effecten zorgt.

Er zijn meren, indrukwekkende kalkstenen heuvels en u treft er een buitengewone hoeveelheid dieren en planten aan. De parel van het plantenrijk hier is de Rafflesia, een van de grootste bloemsoorten ter wereld. Er leven olifanten, neushoornvogels, gibbons, herten, beren en tapirs, om er slechts een paar te noemen.

Khao Sok is waarschijnlijk afgeleid van 'Ban Sop', het dorp van de doden. Dat klinkt niet vrolijk. Het verwijst naar een dodelijke epidemie in 1944. Veel gelukkigen die het overleefden, vluchtten toen naar andere gebieden, het dorp met de nare naam achterlatend. Andere bronnen menen dat Khao Sok afstamt van de Pantoorat (Giant) Mountain, die ook bekend staat als Khao Sop, 'Corpse Mountain'. Ook al niet vrolijk. De vorm van de berg doet mensen denken aan de houding waarin het lichaam gebogen is als het in een biddende houding zit bij een begrafenisritueel.

Thale Noi is een meertje aan de kop van grote broer Songkhla Lake, in de provincie Phatthalung, in het zuiden van Thailand, dicht bij de Golf van Thailand. Een waterrijk natuurgebied, van oudsher door de natuur afgescheiden van andere delen van het land. Naar verluidt ook een plek waar bandieten zich vroeger goed schuil wisten te houden. Die afzondering levert ook Manora op, een dans die wordt uitgevoerd door mannen, en het schaduwspel Talung.

Uit de beschrijving van de unieke excursie Thale Noi Phatthalung Boottrip die u hier kunt maken: De wereld om u heen staat nog stil. De zon maakt aanstalten om door de wolken te breken. Langzaam beweegt uw bootje zich over het stille water van Thale Noi, een meertje aan de kop van grote broer Songkhla Lake. Terwijl het lichter wordt ontwaart u de vissers die hun opvallende houten Yok Yor stellages controleren op de vangst van die nacht.

U ziet een watergebied waar de opvallendste kleur het roze van de lotusbloemen is. Iets verderop wandelt een boer met zijn waterbuffels op een van de zeldzame graslandjes die het beschermde vogel-watergebied doorbreken. Uw bootsman weet waar de mooiste plekjes zijn, hij laat de motor stilvallen om geruisloos over het meer verder te drijven. Als de zon op kracht komt, ontdekt u in de verte een vissersdorp, waar het leven al generaties lang volgens oude tradities wordt geleefd.

Chiang Mai is en blijft geliefd bij veel reizigers. Ze vinden de noordelijke stad tussen de heuvels een verademing in vergelijking met Bangkok. De oude hoofdstad van het Lanna koninkrijk is kleiner en dus rustiger en beter te overzien, de temperaturen zijn volgens velen prettiger dan in de hoofdstad van Thailand, die hier ineens ver weg is.

Het is er heerlijk om door de stad te wandelen en een van de markten te bezoeken. Ondanks de vele reizigers die Chiang Mai aandoen is de sfeer op straat en de manier waarop u wordt benaderd nog echt Thai.

Tip: Een meerdaagse exclusieve tour naar de beruchte Gouden Driehoek, waar Thailand grenst aan Myanmar (Birma) en Laos. Een betoverende tocht die op een ontspannen manier een indruk geeft van het pittoreske Noord-Thaise landschap, afgelegen bergstammen en verschillende culturen.

Tip: De Doi Suthep Tempel. Wat Doi Suthep ligt ruim 300 trappen hoog en biedt, nadat u de slangen trap hebt beklommen, een mooi uitzicht over de omgeving. Het is een van de belangrijkste tempels in dit deel van Thailand. Volgens de legende heeft een witte olifant hier een afgebroken stukje bot uit de schouder van Boeddha naar toe gebracht. Op de plek waar de olifant stopte is later het tempel complex gebouwd.

Op de top van de berg trekt een gouden stoepa de volle aandacht. Gelovigen uit de wijde omgeving komen hier naar toe om te bidden. Ze laten lotusbloemen en offers achter. Er staan veel fruitbomen, kleine altaartjes en monumentjes, en er staat een beeld van de witte olifant.

In de 13e en 14e eeuw ontstond onder de bezielende leiding van koning Ramkhamhaeng het eerste Siamese rijk: Sukhothai. Nog altijd wordt gezegd dat in deze periode de ziel van de Thai werd gecrëeerd omdat de koning op vele fronten zijn onderdanen beïnvloedde .

Hij legde de hand aan het schrift dat de basis is van de Thaise taal, introduceerde een vorm van Boeddhisme die in Thailand nog steeds leidend is en initieerde kunst en literatuur.

Naar verluidt had hij een klok aan de deur van het paleis die de Siamezen konden luiden als ze vragen hadden of wilde klagen. De koning beantwoordde die vragen steeds zelf.

Tip: Een fietstocht door het Sukhothai historisch park. U ziet hier de bijzondere beelden en overblijfselen van tempels uit de eerste hoofdstad van Siam (Thailand). Aan het begin van de 14e eeuw had Sukhothai ongeveer dezelfde omvang als Thailand nu.

Khao Lak is het juiste alternatief voor het drukkere en grotere Phuket. Wie eenmaal in Khao Lak is en de lange rustige stranden ziet of de rubber plantages of de mangrove bossen die het strand afschermen, kan de alledaagse drukte van zich af laten glijden. Het is tijd om te ontspannen.

Khao Lak is geschikt als uitvalsbasis voor dagjes aan het strand of tripjes naar de nabijgelegen Similan of Surin eilanden. Ook dichtbij: nog meer natuurschoon in een van de Thaise nationale parken. Eigenlijk betekent Khao Lak 'Lak berg', maar het is bekend geworden als verzamelnaam voor deze streek. Wat kleine dorpjes, het strand en de baai zijn in naam verenigd.

Het weer in Khao Lak werkt niet altijd mee. Dat wil zeggen: tussen mei en oktober kan het regenen. Soms veel, soms weinig. Mocht u dat een probleem vinden, dan kunnen wij voor het verblijf in Khao Lak een alternatief bieden. Aan de andere kant: het is er een stuk rustiger en dat heeft dus ook zijn voordelen.

De provincie Phrae is het voormalige centrum van de teakhout industrie in Thailand en dat is te zien aan de vele teakhout bossen en de oude teakhouten huizen in Phrae stad, zoals de Vongbury Mansion of het Thai Museum.

Phrae ligt in heuvellandschap met veel bomen. Het is er het hele jaar koeler dan op de meeste andere plekken in Thailand. Het behoorde in de 15e eeuw al tot het Lanna koninkrijk, feitelijk de basis van wat later Thailand zou worden. Maar zelfs daarvoor was Phrae al onderdeel van het Mon-koninkrijk. Phrae heette vroeger Wiang Kasai, wat zoveel betekent als 'zijden kleed'. Zijde is hier, net teakhout, een van de meest kenmerkende streekproducten.

Het pure Thailand leert u het beste kennen als u onderdeel van het dagelijks leven van de Thai bent, en al helemaal als dat in een deel van Thailand gebeurt waar het leven nog weinig is aangetast door westerse invloeden en niet wordt geregeerd door de mobiele telefoon. In Phrae is dat zo.

Tip: Phrae Homestay Puur Thailand

Het noordoosten van Thailand wordt door de Thai Isaan genoemd. Het is de verzamelnaam voor provincies die tot de armste van het land behoren, maar meer nog is Isaan een verzamelnaam voor een levensstijl, voor een natuurrijk gebied waar de zon nog het ritme van de dag aangeeft, waar mensen leven volgens tradities en gebruiken. Tradities die in andere delen van Thailand vergeten zijn of bij een voorbije wereld horen.

De Isaan heeft geen strand en zee en blijft mede daarom buiten het zicht van veel reizigers die naar Thailand komen. Wij vinden dat een vergissing.

Wie op zoek wil naar 'het echte Thailand' en zichzelf een plezier wil doen, gaat naar de Isaan. Ontdek de aard van het volk, de oorsprong van veel van dat geweldige Thaise eten, open en aardige mensen, natuurschoon en cultuur, zoals de oude Khmer tempels op de route naar Cambodja.

Chiang Rai was al in de 13e eeuw het middelpunt van het Lanna koninkrijk. Pas zo'n 500 jaar later werd het ingelijfd bij Siam, wat later Thailand zou worden. Het is een van de mooiste streken van Thailand, met prachtige rijstvelden en bergen. Ook was Chiang Rai onderdeel van de Gouden Driehoek, een verwijzing naar het gebied waar de rivieren de Ruak en de Mekong samenvloeien en Myanmar, Laos en Thailand elkaar treffen. De Gouden Driehoek is inmiddels een synoniem voor de opiumhandel in deze regio. In het midden van de vorige eeuw werd hier de meeste opium ter wereld geproduceerd. Mede door de inzet van koning Bhumibol zijn veel boeren overgeschakeld van opiumteelt op het verbouwen van groente.

Chiang Rai heeft een levendige avond bazaar waar bergstammen uit de regio hun spullen komen verkopen. Glimmend middelpunt is de klokkentoren, die 's avonds op verschillende manieren wordt belicht.

Tip: Drielandenpunt van Thailand-Myanmar-Laos (Golden Triangle). Het drielandenpunt wordt gevormd door het plaatsje Sop Ruak, waar de grens eigenlijk wordt bepaald door de samenvloeiende rivieren Nam Ruak en Mekong. Mooi te zien vanaf de heuvel waar ook de 1200 jaar oude Phra That Phu Khao tempel staat. Vanuit Sop Ruak kunt u boottochtjes maken door het grensgebied of naar het souvenirdorp Done Xao in Laos.

Tip: De Witte Tempel. De Wat Rong Khun is een hedendaagse en onconventionele boeddhistische tempel, in 1997 ontworpen. Het meest in het oog springt -uiteraard- de witte buitenkant, waarmee de architect de reinheid van Boeddha probeert weer te geven. Met een wit mozaïek wordt de wijsheid van Boeddha weerspiegeld. De tempel is nog niet af (net zoals bijvoorbeeld de Sagrada Familia in Barcelona nog niet af is, maar al wel beroemd), pas rond 2070 is het complex compleet. Het zal dan uit negen gebouwen bestaan, ieder met een eigen betekenis.

Stelt u zich voor: tot halverwege de achttiende eeuw was Ayutthaya een enorme stad, in die tijd groter dan Parijs. Een welvarende stad ook, omdat het centraal op de handelsroute tussen China en India lag. Het werd dus druk bezocht door handelaren (rijst, hout, wapens), maar ook door diplomaten en kunstenaars.

Het stond vol paleizen, tempels, beelden en kloosters. Maar de Birmezen maakten een einde aan de rol van Ayutthaya in de geschiedenis. Bezig om hun gebied uit te breiden werd er rond 1765 al flink gevochten om het koninkrijk Ayutthaya en andere delen van Thailand. De Birmezen omsingelden Ayutthaya een paar jaar tot ziektes en uitputting een eind aan de strijd maakten. In 1767 werd de stad overrompeld en grotendeels vernietigd.

Tips: Wat Chai Wattanaram. Deze tempel (ruïne) was de eerste die door koning Prasat Thong werd gebouwd. Prachtig gelegen aan de rivier was het een eerbetoon aan zijn moeder. Deze tempel werd in de achttiende eeuw door de Birmezen grotendeels vernietigd. Maar de 35 meter hoge centrale stoepa en enkele andere stoepa's staan nog fier overeind.

Vergeet niet: Het vroegere Koninklijk Paleis, de enige nog in goede staat verkerende tempel, Wat na Phramen en de fotogenieke Wat Mahatat met het beroemde Boeddhahoofd, verstrengeld in een Banyan boom.

Khao Yai is het oudste nationale park van Thailand (sinds 1962) en een van de grootsten. Er zijn watervallen, bergen en wouden, en er zijn meer dan tweeduizend verschillende plantensoorten aangetroffen. De hoogste top, Khao Rom, piekt op 1,351 meter boven zeeniveau.

Khao Yai National Park is zo'n tweeduizend vierkante kilometer groot en staat op de Werelderfgoedlijst van de Verenigde Naties, voornamelijk omdat het een intact zijnde 'moesson woud' of 'droog woud' herbergt, een meer open vorm van bebossing dan het dichtere tropisch regenwoud. Dat tropische regenwoud is er ook in Khao Yai, net als graslanden.

Er leven wilde olifanten, gibbons, makaken, vleermuizen, wilde zwijnen en meer dan driehonderd verschillende soorten vogels.

Mae Hong Son, is een van de noordelijke provincies en beslist de meest westelijke van Thailand, tegen de grens met Myanmar. Als gevolg van bergachtige omgeving kent het een duidelijk koeler klimaat dan de rest van het land. De gelijknamige hoofdstad, 'het dorp in de mist', ligt in een vallei met een authentiek gebleven cultuur, met veel Birmese invloeden. Door de eeuwen heen hebben de inwoners zich bezig gehouden met het africhten van olifanten voor werk in de dichte bossen.

Er is in Mae Hong Son veel te verkennen zoals de 'visgrotten' met karpers, watervallen, in Birmese stijl gebouwde tempels, bergstammen en het speciale Palong bergvolk of 'langnekken', met koperen ringen om de nek. De vriendelijke lokale bevolking laat een rijke mengeling zien van Lanna Thai, Karen en Birmese bergstammen. De charme en serene rust in Mae Hong Son zorgen voor een perfecte atmosfeer.

Mae Hong Son is ook dé plek om van een behandeling te genieten met speciale 'pooklon' modder. Dit gezichtsmasker zorgt voor een zachte, gezonde en verjongde huid, als gevolg van de vele mineralen die het bevat. De vulkanische pooklon stimuleert in 15 tot 20 minuten een betere bloedcirculatie in de gezichtshuid.

Phitsanulok is een levendige marktstad in het noordelijk deel van Centraal-Thailand. Hier vindt u bij wijze van spreken geen taxi's, maar riksja's. De drijvende restaurantjes in de rivier zijn zonder meer uitnodigend. Phitsanulok heeft veel weg van een bedevaartplaats.

In Phitsanulok staat de Phra Si Rattana Mahathat tempel, die in Thailand beroemd is omdat er (volgens de Thai) er het mooiste Boeddhabeeld van het land te zien is, de Phra Phutta Chinarat, een Boeddhabeeld uit de veertiende eeuw.

Dit beeld is na de smaragden Boeddha van Bangkok het meest vereerde van Thailand. Koning Rama V was in ieder geval erg onder de indruk en wilde het beeld naar Bangkok brengen. De bevolking kwam in opstand en de Boeddha bleef in Phitsanulok, waar overigens maar weinig toeristen komen.

Kaeng Krachan National park is met bijna 3000 vierkante kilometer het grootste nationale park van Thailand. En dat zegt wel wat want Thailand heeft meerdere enorme natuurparken waar moeder natuur nog ongestoord haar gang kan gaan, waar zeldzame planten groeien en soms nog wilde olifanten leven.

Het park is een Walhalla voor vogelliefhebbers. Er zijn meer dan 400 verschillende soorten gespot (waaronder 7 soorten van de opvallende neushoornvogel, maar ook adelaars). Dat is het hoogste aantal van alle nationale parken in Thailand. Er leven bijna 60 verschillende soorten zoogdieren en 300 soorten vlinders. Alhoewel in kleine hoeveelheden zijn er luipaarden gezien, maar ook herten, beren, makaken, gibbons, slangen, jakhalzen en wilde olifanten.

De provincie Loei is nog een van de meest pure stukken Thailand die u kunt vinden. Er wonen relatief weinig mensen en flora en fauna hebben alles uit de kast gehaald om het decor optimaal te maken. De rivier de Mekong kronkelt zich door Loei, dat tegen laos aan schuurt. Er zijn bergen en natuurparken, en het kan er zowel erg warm als behoorlijk koud zijn.

Phu Kradueng National Park is een beleving voor wandelaars, trekkers en natuurliefhebbers. Zonsondergangen worden niet veel mooier beleefd dan hier. Maar de uitzichtpunten worden niet zonder moeite bereikt.

Ook mooi: Phu Thok, bergtop bij Chiang Khan voor panoramische uitzichten over de uitgestrekte omgeving. Dit is een mooie expeditie, maar niet voor mensen met hoogtevrees. De charme is de beklimming van de Phu Thok Noi heuvel, via een houten trap die als het ware tegen de heuvelwand is aangeplakt. Phu Thok is de eenzame piek in een landschap dat verder behoorlijk vlak is. Het is juist daarom dat de (niet eens zo hoge) heuvel met 359 meter een fascinerend uitzicht over de omgeving geeft.